Ik ben sinds kort bezig met een 4-jarige merrie die trapt als je haar achtervoeten wil oppakken. Dat motiveerde mij er toe even een kort stukje te schrijven over het belang om begrip te tonen; proberen te begrijpen hoe bepaald gedrag is ontstaan in plaats van meteen te oordelen. Het ligt eigenlijk allemaal heel simpel… Paarden zijn vluchtdieren en om te kunnen vluchten hebben zij vier sterke, lange benen. Op drie benen staat een paard instinctief ten dode opgeschreven. Waarom zou hij jou in hemelsnaam toestaan zijn been vast te pakken? Overleven staat bovenaan de prioriteitenlijst van paarden (nee, niet jou voor de lol verrot trappen). Het is aan ons om hem het vertrouwen te geven dat het oké is, dat we hem geen pijn doen en dat hij gewoon zijn been terugkrijgt als we dat hoefje hebben uitgekrabd. Omdat dit niet natuurlijk is voor een paard, is het iets wat hij moet leren. Als dan tijdens het leren het paard een keer uit onzekerheid trapt en jij laat hem dan maar met rust (tja, wie wil er nou risico lopen getrapt te worden…?), dan leert het paard “Aha! Als ik dit doe, dan word ik met rust gelaten. Laat ik dat voortaan weer doen!” Dus nu is het niet alleen onzekerheid meer, maar ook aangeleerd gedrag dat steeds gevaarlijker wordt. Dames en heren, we hebben een zogenaamd ‘probleempaard’! Makkelijk hè, hoe zoiets ontstaat? Wij, als mensen, kunnen dan snel ons ego laten overnemen en boos worden op het paard, want ja, “dit pik je toch niet dat dit beest een beetje loopt te trappen?!” En dan wat? Dan word je boos, geef je hem misschien een tik, schreeuw je naar hem… oftewel, je bevestigt alleen maar naar het paard toe dat jij inderdaad een roofdier bent die hem pijn kan doen als hij tegenstribbelt. En wees nou eerlijk, wat is dat voor basis voor jullie relatie? Wil je niet dat het paard jou kan vertrouwen? Jou niet als roofdier ziet, maar als kuddegenoot, als partner? Als je dit wilt bereiken, probeer dan eens om niet boos te worden en de schuld bij het paard te leggen, maar kijk eens of je begrip kan tonen: waarom doet het paard dit? Wat kan er in het verleden gebeurd zijn om hem te maken zoals hij is? In sommige gevallen - als we geluk hebben - weten we een beetje wat de geschiedenis van het desbetreffende paard is, maar meestal is deze informatie gebrekkig. Dit geeft niet, het paard vertelt het jou, je moet alleen leren luisteren…
Om af te sluiten wil ik nog even delen dat de huidige eigenaresse van deze 4-jarige merrie inderdaad dit begrip toont en samen leren wij dit beestje het vertrouwen te krijgen. Na een paar sessies met veel rust, begrip en goede timing gaat deze lieve merrie al met sprongen vooruit. En ook al heeft zij af en toe een terugval momentje, het geeft niet, het verandert niks aan mijn geloof in haar. Geduld, doorzetting en consistentie zijn wederom de sleutel tot succes.
- Cecile